.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

vrijdag 1 juni 2007

Jeuk en zweten

Gisteren moest ik opeens denken aan een tijdje geleden. Ik had kleren aan die ik eind vorig jaar op mijn werk ook een keer aanhad. Toen had ik ze net nieuw. Ik kreeg die dag complimenten van mijn collega's dat ik er zo leuk en hip uitzag en ondertussen heb ik me de hele dag zwaar kl*te gevoeld. Het was toen winter en ik had, zoals jullie waarschijnlijk weten, hele, hele erge jeuk. Ik verdroeg echt bijna niks en had dus ook kort daarvoor speciaal nieuwe kleren gekocht die zo min mogelijk irriteerden. Truien waren een drama want die prikten het meest, dus het was niet raar als ik te koud gekleed was. Die dag had ik een strakke spijkerbroek aan, een zwart bloesje en daaroverheen een wollen rode trui met diepe hals. Die trui kon omdat hij over het bloesje ging. Toch weerhield dat de jeuk er niet van om mij te irriteren. Daarnaast was ik de hele dag zo ontzettend aan het zweten. Ik herinner me die dag nog heel goed omdat een bloesje niet zo strak zit en je het zweten dus heel erg voelt. Achter mijn bureau zat ik met mijn sjaal onder mijn kleren gepropt om het maar niet zo te voelen. Mijn oksels voelden continu nat aan alsof ik net 8 rondjes rondom het gebouw had gelopen.
Gisteren droeg ik deze kleren weer. En, dat is nu al een tijdje zo, zonder erover na te denken. Tot ik weer een lichte klamme oksel voelde. Niks bijzonders, gewoon even actief geweest, maar het deed me weer aan een tijd geleden denken. Een jaar geleden alweer ging ik met mijn familie op ski-vakantie. En na de autoreis terug zou ik uit Amsterdam opgehaald worden door een jongen. We reden volgens mij vlakbij Arnhem toen ik zag dat ik enorme natte kringen in mijn t-shirtje had van het zweet. Tot aan Amsterdam heb ik met mijn armen in de lucht voor de koele blower gezeten, maar het hielp niks. Eenmaal aangekomen heb ik mijn zorgvuldig uitgekozen tenue omgewisseld voor een andere.
Ook een jaar geleden was ik op bezoek in Brussel bij Astrid die daar studeerde. We zouden dat weekend met wat vrienden naar Knokke gaan, aan het strand. Ik was niet helemaal lekker, maar niet heel erg ziek. In de auto droop het vocht langs mijn oksels naar beneden. Ik was daar met allemaal mensen die ik niet kende en voelde me zo diep ongelukkig. Astrid bleef maar stukjes wc-papier aangeven die 1 voor 1 binnen enkele seconden nat werden.
Gisteren droeg ik diezelfde kleren als vorig jaar en opeens besefte ik weer eens wat een ellende dat was. Maar wie had toch kunnen denken dat dit eruit voort zou komen en ervoor nodig zou zijn om die klachten te laten verdwijnen. Maar ooh ooh ooh wat ben ik blij dat die klachten weg zijn! Niet meer thuiskomen na het werk en linea recta met mijn voeten onder de koude douche, niet meer 's nachts om 5 uur in het logeerbed kruipen omdat Matthijs gek werd van het krabben en weer vroeg op moest, niet meer gillend, bloot met mijn armen wijd op de bank zitten en Bert bellen dat ik echt NIET meer kon, niet meer continu al die mensen die vroegen 'heb je nou nog steeds zo'n jeuk!?' of 'Roos! Hou als-je-blieft op met krabben....!!'.
Ik weet nog dat ik als verpleegkundige in het ziekenhuis altijd te doen had met patiƫnten die jeuk hadden of misselijk waren. Dan zei ik altijd dat je beter pijn kon hebben dan een van die twee dingen, dat was tenminste (meestal) goed te verhelpen. Wat dat betreft doe ik het niet zo handig... Nu ben ik de ellende van de jeuk en het zweten al bijna weer vergeten en dat is op zich natuurlijk een mooi mechanisme. Over een paar maanden is deze periode nog steeds een van de zwaarste en heftigste uit mijn leven, maar ik weet dat de herinneringen aan het overgeven, aan de kaakkrampen etc. behoorlijk snel weer naar de achtergrond zullen verdwijnen en daar kijk ik nu al naar uit!

8 opmerkingen:

Anoniem zei

positive thinkin'!
Groetjes, Nathaly

Anoniem zei

Oooh dat zweten, wat herkenbaar! Jeuk heb ik gelukkig nooit gehad. En ik geef je gelijk: jeuk is erger dan pijn! Nog even en dat ligt dit allemaal achter je en een heel leven voor je!!

Anoniem zei

ruza,

kan me die jeuk ook nog heel goed herinneren...gelukkig, voor jou en voor ons:-), is dat achter de rug..

maar wat nog beter is,gelukkig zal ook deze ziekte en deze vervelende periode heel snel 'achter de rug voor je zijn'...

we kijken er nu al naar uit:-)

cao, x D&A

PS als de week doormidden is 'is de man met de zaag langsgeweest' is er ook een naam voor als over de helft van je chemo bent???

Anoniem zei

Hoi,
Ik ken Femmy en kwam via haar op jou blog..
Ik werk ook bij de GGD..Alleen in Amsterdam..Op de afdeling Vangnet en Advies..Hebben jullie dat ook?
Femmy werkt bij ons in het gebouw..Vandaar ik haar ken..
Het lijkt me vreselijk zeg om zo te zweten... En jeuk...verschrikkelijk..
Ik ken het in een andere versie..Allergie..
Leuk blog heb je trouwens!!

Groetjes Joyzie

petertwigt zei

via de site van steven ben ik hier beland

wil je veel sterkte wensen en
heel veel goeds
peter twigt hoofddorp

petertwigt zei

klein foutje
het was de site van Renee

groetjes

Anoniem zei

hey schatje,

ff wat minder contact gehad deze week, maar heb trouw je blog gestalkt hoor. had misschien wat meer moeten spammen. nou goed zal ik voortaan weer doen. geniet nog ff lekker van dit zonnige dagje.

dikke kus moena

Anoniem zei

Hey Roos

Wat herkenbaar zeg, niet alleen die jeuk, maar ook het slapen op een logeerbed om rekening te houden met je vriend. die van mij werd daar juist boos om!
Ik heb ook een aantal kleren die ik toen net nieuw had en niet aan heb kunnen doen, dus dit jaar leek het weer alsof ik nieuwe kleren had!
groetjes semmy