.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

woensdag 2 januari 2008

Stress!!!!

En toen was het opeens 2 januari… Bij deze willen wij allereerst dan ook iedereen een heel gelukkig, mooi, warm en vooral gezond 2008 toewensen!!


Hier in het hoge en koude noorden (Groningen…) begint het nieuwe jaar vooral met slecht zicht en veel stress. Na de viering van een voor mij toch wel bijzondere jaarwisseling togen wij met vrienden die heerlijk voor ons gekookt hadden naar buiten voor een blik op het vuurwerk. Het was al behoorlijk mistig, dus onze dure vuurpijlen die zo hoog kwamen gingen letterlijk in mist op. Toen we ’s nachts terug naar huis gingen was de mist echt extreem. En dan bedoel ik écht extreem. Fietsen was te gevaarlijk omdat je maar tot een meter voor je zicht had. Gelukkig kende ik de weg heel goed, maar zelfs dan was het nog heel makkelijk om te verdwalen. Een straat doemde pas op als je er voor stond, maar het was een pure gok of het wel de goede straat was. Twee mensen stonden 5 meter van elkaar te bellen: ‘Ja maar waar ben je dan?’

‘Ik ook… Maar waar sta jij dan?’

Toen we een fietspad overstaken doemde er opeens een jongen op die heel verdwaasd vroeg of hij zo naar de stad fietste, ‘uhm’ zei ik, ‘nee je moet hier rechts, je staat nu voor het ziekenhuis!’ Die jongen stomverbaasd.


Lopen we even verder opeens tegen twee politieagenten aan die ons er niet doorlieten omdat er drie huizen in de brand stonden. Ergens hoorden we wel de brandweerwagens water pompen, maar niks wat er op wees dat een paar meter verderop een heftige brand woedde. Het is moeilijk voor te stellen, maar dit heb ik echt nog nooit meegemaakt.

Maar goed. Toen was het 2008 en kwam onze reis naar het verre Oosten toch wel heel erg dichtbij. En toen dus stress. Gisteravond zat ik helemaal uitgeteld van de feestjes op de bank tussen stapels gewassen kleren die al dan niet mee gaan naar Thailand en stuitte ik op een website over Thailand die ik nog niet kende. Terwijl ik een beetje door alle do’s en dont’s aan het surfen was viel mijn oog opeens geheel toevallig op een zinnetje in de tekst.

De afgelopen maanden heb ik getracht te zorgen dat alles voor deze reis tot in de puntjes verzorgd was. Dus niet de reis zelf, maar wel alle randvoorwaarden. Inentingen geregeld, medicijnen, verzekeringgegevens en de paspoorten. Matthijs zijn paspoort gecheckt en mijn eigen. Een paspoort moet nog drie maanden geldig zijn na terugkomst uit Thailand. Dacht ik. Niet dus. Zes maanden. Las ik gister. Laat mijn paspoort nou net aflopen in mei 2008. Dat is geen zes, maar 3,5 maand na terugkomst. En laat ik daar dus een dag voor vertrek achterkomen….

Het stomme is dat ik het nog heel goed nagekeken heb. Ik heb zelfs nog overwogen om mijn paspoort voor de zekerheid al te laten verlengen omdat 3,5 maand wel heel krap is. Maar ja drie maand is drie maand dacht ik dus moet goed komen.


Daar zag ik gisteravond toch mooi even het hele Thailand avontuur aan mijn neus voorbijgaan. Door de vermoeidheid trok ik het even bijzonder slecht en heb ik vreselijk zitten janken om deze stommiteit.


Na een bijzonder slechte nacht was ik vanochtend om negen uur al bij de huisarts geweest, had ik al pasfoto’s laten maken en zat ik al bij het gemeentehuis om een spoedpaspoort aan te vragen. Morgen om negen uur haal ik hem op en dan kunnen we ‘gewoon’ om 11 uur richting Dusseldorf vertrekken. Nu loop alles weer volgens planning en liepen wij net door een heuse sneeuwbui. Die pikken we dus ook nog even mee…


Morgen vliegen we om 17.20 en 25 januari komen we om ongeveer zes uur ’s avonds weer terug. We zijn ondertussen al ingecheckt dus nu kan er echt niks meer misgaan! (Hoop ik…..)