.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

zondag 28 december 2008

The End

Het is alweer heel erg lang geleden dat ik voor het laatst hier op de weblog een stukje schreef. In de laatste blogs kondigde ik al een aantal keer aan minder te gaan schrijven, maar af en toe was er toch iets wat ik nog wilde delen. 
Nu is het december en dus een maand met veel ijkpunten: sinterklaas, kerst, oud en nieuw. Deze ijkpunten zorgen voor flashbacks en dus ook voor het terugdenken aan vorig jaar. Vorig jaar was mijn haar nog maar enkele millimeters lang, vierde ik kortgeleden mijn grote kankervrij-feest en stonden we op het punt om onze welverdiende reis naar Thailand te maken. 
Nu zit ik hier op de bank met een bos krullen tot op mijn schouders een avond te vullen met het lezen van alle reacties die ik ooit op mijn weblog heb gehad. Door het lezen van de reacties reis ik zelf weer een beetje door alle belevenissen heen en lach me soms een ongeluk om berichtjes van enorme grappenmakers. 
Mijn leven bestaat nu niet meer uit kanker, gelukkig. Ik werk, voel me gezond, geniet zo veel mogelijk van het leven en gebruik weer flessen shampoo! Het gaat goed met me. En dat betekent ook dat dit echt het laatste bericht op mijn weblog is. Nog steeds krijg ik emails van lotgenoten die mijn weblog lezen en hoor ik dat mensen er steun aan hebben. Daarom sluit ik hem niet af, maar dit was het verhaal. Hoe het begon en hoe het eindigde. Mailen mag altijd, dat blijf ik leuk vinden. Maar mijn verhaal is afgesloten. En dit boek eindigt met een happy end:

En ze leefden nog lang en gelukkig!

Liefs Roos