.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

woensdag 13 juni 2007

Sorry buiten dienst

In het verkeer hebben ze tegenwoordig, na waarschijnlijk redelijk wat onderzoek, geleerd hoe ze verkeersdeelnemers te vriend moeten houden. Ze doen in ieder geval een poging. Toen ik laatst op weg was naar sporten besloot ik op het laatste moment om eens de snelweg te nemen, wat een domme beslissing bleek. De afslag die ik moest hebben was afgesloten en ik werd naar de volgende afslag geleid om een U-turn te maken en dezelfde weg terug te nemen alwaar ik de afslag wel kon nemen. Oorzaak: wegverzakking en dus reparatienoodzaak. Ik had dit kunnen weten en zocht de schuld van deze vergissing dus volledig bij mezelf. Aan het eind van de afsluiting stond echter een bord te knipperen met daarop: bedankt voor uw begrip. Alhoewel ik geenszins geïrriteerd was werd mijn stemming toch nog wat milder. Zo van: ach nou ja, toe dan maar, jullie kunnen er tenslotte ook niks aan doen. Over psychologisch effect gesproken.

Gisteren reed ik met mijn auto door Groningen en kwamen er twee bussen mij tegemoet rijden waarop stond: sorry, buiten dienst. Jaren geleden toen ik elke dag vanuit Ezinge met de bus naar Groningen reed stond daar toch echt nog geen ‘sorry’ voor. Ik verbaasde me er nu dan ook over. Sorry. Een verontschuldiging. Sorry, echt sorry dat ik je nu niet mee kan nemen, maar mijn baas heeft besloten dat ik nu buiten dienst bent, het spijt me echt. Sorry, een woord wat naar mijn idee niet echt bij een bus past.

Vandaag wilde ik opeens zelf zo’n bordje. Na een dag met van alles te doen was ik om half vier helemaal op. Maar dan ook echt op. Ik ben in bed gekropen en er om half zeven weer uitgekomen. Beneden was het een troep en de ouders van Matthijs zouden komen eten. Dan loop ik daar. Gewoon als Roos waar zo weinig aan te zien is. En dan voelt het zo raar om op de bank te gaan zitten om niks te doen. Een bordje zou dan fijn zijn. Zo’n bordje wat zegt: sorry, normaal zou ik nu schoonmaken, boodschappen doen, eten koken, gezellig zijn en energie hebben, maar nu lukt het even niet en ik kan er echt niks aan doen en stel me ook vooral niet aan, ik ben gewoon even buiten dienst en dat terwijl ik er wel gewoon ben.

Voor de duidelijkheid: wat dus niet betekent dat het door anderen kwalijk wordt genomen dat ik minder doe. Juist helemaal niet. Maar puur voor mijn eigen gevoel dat je de hele dag wat dingen doet en dat dan zomaar opeens de energie op is terwijl er zichtbaar niks verandert is. Dat viel de afgelopen weken heel erg mee, maar is deze week heel erg verergert. Daar voel ik me soms rot over....

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Sorry dat ik je even tot de orde moet roepen. Niemand, maar dan ook niemand gaat het je kwalijk nemen dat je er goed uit ziet en maar je niet zo voelt. Zeker Matthijs en zijn ouders niet. Maar ik snap hoe je je voelt hoor...!

Anoniem zei

nou ja dat geloof je toch niet, ik ben gewoon bezoeker nummer 6437. hoe krijg ik het voor elkaar. 6+4 is namelijk....oke laat maar.

misschien kunnen we een tshirt voor je maken: wegens groot onderhoud buiten werking. er worden bussen ingezet.

ofzoiets.

x moena

Anoniem zei

Zie jezelf maar even als de weg die gerepareerd wordt. Even buiten dienst, maar straks weer als nieuw!

Sterkte en neem het jezelf vooral niet kwalijk.
Neem een lekker boek erbij, ga hangen achter internet. Geef jezelf de rust die je lichaam vraagt.

xx marilisa

Anoniem zei

Weet je Roos... soms weet ik gewoon niet wat ik moet zeggen.. als reactie op je stuk. Ik heb het idee dat ik snap dat je je zo voelt en ik voel ook met je mee (weet je wel, zo'n gevoel links bovenin je borst?).. maar wat ik ook zeg of doe, ik kan het niet makkelijker voor je maken. wish i could! but i can't ..
dus daarom zeg ik maar VOLHOUDEN MEID. even op garage staan voor onderhoud is lang zo slecht nog niet. zonder die onderhoudsbeurten zouden de bussen een gevaar op de weg kunnen zijn!
Nathaly

Anoniem zei

**Knuffel**

xx as

Unknown zei

Je voelt je misschien vooral schuldig tegenover jezelf, zo van "Sorry Roos, dat het nu niet lukt"... heel herkenbaar. Maar daar staan (als het goed is) dagen tegenover dat het wel lukt. Goed dat je naar je lichaam luistert en niks forceert.

Groetjes

Nadja