De titel zegt het al: we mogen naar Thailand! Jippie! Ik had toch elke keer in mijn achterhoofd: straks gaat het niet door…. Maar wel dus. Het bloed was super en terwijl de arts een hele verhandeling hield over gevaren van water in de haven van Bangkok kreeg ik ook te horen dat ik ondanks een fikse verkoudheid geen waarneembare lymfklieren heb. Joechei! Want jeetjemineetje wat was ik zenuwachtig… Op mijn vraag hoe groot de kans op een recidief (dus dat het terugkomt) is, kwam hij met allemaal grafieken en onderzoeksresultaten aanzetten die aantonen dat in mijn geval de kans ongeveer 4% is. Heel weinig dus. Maar ja nog steeds groter dan de kans dat een gemiddelde Nederlander kanker krijgt. Dus wat zegt het… Maar ik moet me daar echt niet teveel zorgen over maken volgens mijn hematoloog. We’ll try!
Ons bezoekje aan Thailand werd dus met een grote glimlach goedgekeurd. Goed oppassen op het voedsel enzo en niet te veel in de zon. Door de chemo kan je sneller verbranden, dus goed insmeren. Verder mag ik wél duiken (mocht ik dat willen (nee hoor mams!!)) en moet ik dus oppassen (en vele duizenden met mij) voor opspattend water op een longtailboot in de haven van Bangkok want daar had een collega arts uit Utrecht de ziekte van Weil opgelopen. Good to know…
In de auto op weg naar de kerstborrel van mijn werk kwam er een kerstnummer voorbij en voelde ik me helemaal weemoedig worden… “Wat is het leven toch leuheuk!!” Hihi.. *Zucht* Ik ben weer APK gekeurd tot 18 maart. Ik ben echt vreselijk feestdagen emotioneel dit jaar, zou het een reden hebben!?
Maar goed. Vandaag nog even naar de kapper geweest omdat het haar over mijn oren begon te groeien. Blijft toch weer even een bizar en pijnlijk moment dat zo’n man opeens je zuurverdiende haren ERAF gaat knippen! Maar ja, het zit wel leuk alleen weer ietsje korter. Wel handig voor in Thailand. (Had ik al verteld dat ik daar over twee weken naar toe ga?!!?)
In ieder geval, alles weer koek en ei. Behalve de nog steeds fikse verkoudheid, maar mij hoor je niet klagen! Lotgenoten zitten nog middenin de ellende dus ik tel mijn zegeningen! Jullie ook??? Ik hoop het!
XXXXXX
2 opmerkingen:
Lieve, lieve, lieve Roos,
Allereerst, bedankt voor al je lieve reacties op mijn weblog. Ik vind het echt superfijn als ik wat van je hoor.
Ten tweede, wat zie je er ontzettend goed uit! en idd wat groeit je haar hard.
Ten derde, geweldig dat alle onderzoeken positief zijn.
En ten vierde heeeeeeeeeeerlijk dat jullie naar Thailand mogen. Ik hoop stiekem dat je over je bezoek aan Thailand toch e.e.a. op je weblog zet, kan ik tenminste met je meegenieten. Want dat doe ik graag, het geeft me moed om te horen wat je allemaal weer kan en doet.
Een heerlijke kerst toegewenst!
Dikke zoen,
Judith.
Hey Roos,
En daar zijn de kapperskosten weer! En als iemand een trip naar Thailand heeft verdiend ben jij (zijn jullie) het wel. Mijn 'bij leven en welzijn/after Hodgkin trip' zal het westen van N-Amerika worden. Kan niet wachten...Heel veel plezier in Thailand en we lezen wel hoe het was.
Gr, Gerben.
Een reactie posten