.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

donderdag 9 augustus 2007

De laatste.....

Nog vijf dagen staat er boven deze blog. Nog vijf dagen en dan is de allerlaatste chemo. De laatste. De laatste! Misschien dat als ik het heel vaak zeg dat het door dringt. Dat is nu namelijk nog niet zo. Het zijn rare weken. Normaal denk ik in mijn goede week nog helemaal niet aan de aankomende chemo. Maandagavond op zijn vroegst laat ik dat in mijn hoofd een beetje doorschemeren, maar hoe later hoe beter. Dinsdag slaat de bom dan goed in, maar ach dat had hij anders ook wel gedaan.
Nu is het bijna tijd voor de laatste en dat klinkt alsof het iets is om naar uit te kijken. Net alsof je op vakantie gaat: nog vijf dagen! Dan probeer je elke minuut van de dag te beseffen dat het bijna zover is. Om blij van te worden. Nu is het wel heel dubieus. Hier heb ik een halfjaar lang naar toegewerkt. Ik zag deze laatste altijd als een opzichzelfstaande chemo. De laatste is niet erg, dan weet je dat het de laatste is, dan gaan we een feestje vieren. Dat is nog steeds zo, maar het blijft naar. Nu, anderhalve week na de laatste chemo, heb ik nog steeds pijn overal in mijn lijf. Als de aderpijn over is, komt er een zweer voor terug. Die wordt weer opgevolgd door een zeer akelige zenuwpijn in mijn arm en zo gaat het door. Dat zal volgende week ook zo zijn, dus wat nou feest?!
Deze week ging ik dus in het kader van aftellen voor de vakantie ook denken aan de chemo over een week. Maar dat is toch wel heel raar. Ik word er eigenlijk niet vrolijk van om er aan te denken. Ik ben blij, zielsblij, dat het de laatste is. Maar liever niet... Dus dan toch maar weer gewoon de normale goede week doen en me dinsdag met een klap beseffen dat het echt de laatste is. Ik kan er nog steeds niet bij.

Na de laatste chemo (de laatste!) krijg ik weer twee scans gevolgd door een bezoek aan de arts. Dan zal hij officieel bepalen of dit echt genoeg was. Of er niet toch nog bestraling nodig is. Hij houdt nog steeds een stevige slag om de arm wat dat betreft. Aan de andere kant gaat hij er niet van uit, maar ik reserveer toch een heel klein plekje in mijn hoofd voor de gedachte dat de beer misschien nog niet geschoten is. En dan? Elke maand controle een jaar lang. Maar opeens ben ik dan weer vrij. Zo voelt het. Een half jaar ben ik geleefd, artsen bepaalden waar ik was. Ze hebben me beter, maar ook kapot gemaakt. Mijn lijf is nu echt af, dat is naar maar ook te doen omdat je weet dat het over twee weken alleen nog maar beter hoeft te worden. Hoe snel gaat dat? Geen idee. Sommige dingen (misselijkheid, aderpijn, etc.) zijn altijd na twee weken weer weg dus die zullen dan ook niet meer terugkomen. Maar wanneer gaat mijn haar weer groeien? Wanneer herstellen de slijmvliezen zich? Een groot gapend gat ligt daar na de chemo. Alle zekerheid is opeens weg. Door veel lotgenoten wordt deze tijd nog zwaarder gevonden dan de chemo zelf. Ik heb dat altijd ontkent, maar nu het zo dichtbij komt weet ik het niet meer.

De eerste dinsdag dat ik weer chemo had moeten krijgen lijkt me zo raar. Ik kan me het gevoel nu nog helemaal niet voorstellen. Maar ooh wat kijk ik er naar uit! Het is wel genoeg geweest zo.
Dinsdag is de allerlaatste en leuk zal het niet worden, maar het is wel de aller-allerlaatste keer!!!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

DE allerlaatste, Roosje!!! Maar daar moet je nog wel even doorheen natuurlijk. Ik wens je alvast heel veel sterkte. geef em een loeier poeier, zet je tanden er nog één keer in. Na regen komt zonneschijn, zelfs als de regen lang aanhoudt. Ik hoop dat je heel gauw op zult knappen en dat je weer vertrouwen krijgt. Dat je haar weer gaat groeien, dat je aderpijn snel over gaat. Dat je slijmvliezen zich snel zullen herstellen. dat bestraling niet nodig zal blijken te zijn. Dat je elke maand bij die spannende afspraak goed bericht krijgt. Ik hoop ik hoop ik hoop..... dat het je snel weer beter zal gaan. Dat je kunt terug kijken op een kut periode die je al met al wel nog veel sterker heeft gemaakt. Die kracht daar kan je nog heeeeeeeeeeel lang op teren. DAT HOOP IK!!! Heel veel liefs van Marianne. we zullen aan je denken dinsdag en al die dagen dat je je nog even k** zukt voelen. Nog 1 keer nog 1 keer nog ÉÉN KEER!!! En die hele lange weg daarna, die met de gaten waar je in kunt vallen zal ik ook aan je denken en ook aan Matthijs, je held.

Anoniem zei

heej roos
ben ff op vakantie geweest en zag je smsje, dus ik dacht laat ik mezelf maar ff bijlezen op je site. geweldig dat je dinsdag je laatste chemo krijgt! ik hoop echt dat dit het allerlaatste laatste beetje shit is dat je nog moet doorstaan. ik wens je veel sterkte en kracht, je bent echt een bikkel! (met hersens idd!)
tot horens, liefs lien