.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

woensdag 21 februari 2007

wachten

En dan moet je wachten...... Na een week heel veel ziekenhuis ligt nu alles stil. Vreselijk is dat. Er gebeurt natuurlijk wel van alles: mijn weefsel wordt als het goed is grondig onderzocht, maar ik heb geen enkele afspraak meer staan. Afwachten dus... zowel op de komende onderzoeken als op de uitslagen.

Verder zijn ze vorige week met de lichttherapie gestopt die ik, zoals sommigen van jullie wel weten, kreeg omdat ik al anderhalf zo'n vreselijke jeuk heb. Nu blijkt de jeuk dus door de Hodgkin te komen. De lichttherapie leek alleen wel te werken en nu is de jeuk dus weer erger dan ooit. Samen met de pijn van de operatie heb ik dan ook een vrij beroerde nacht achter de rug.. Gelukkig is de altijd superlieve Matthijs er om die nachten door te komen en wordt ik overdag door iedereen vermaakt en bezocht en gebeld en weet ik wat nog meer. Alle ellende heeft 1 heel groot voordeel: de arts heeft beloofd dat zodra er wordt gestart met de chemotherapie de jeuk heel snel zal verdwijnen. Misschien is het daarom ook maar goed dat de jeuk nu weer zo erg is dan 'wil' ik die chemo op een gegeven moment ook wel..
Nah ja in dat soort gedachtencirkels hang ik nu een beetje. Ik probeer maar zoveel mogelijk te genieten van alle lieve aandacht en van de leuke dingen die we doen. En maar hopen dat dit wachten heeel snel afgelopen is....

Nu ga ik in ieder geval snel douchen want zomenteen staat moeders op de stoep om iets leuks naar wens te gaan doen... Als iemand nog suggesties heeft.... :-)

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Hey Roos,
Tja, lastig om te moeten wachten he. Ik hoop dat het je lukt om af en toe wat afleiding te zoeken. Ik denk aan je!
Liefs,
nicht Sanne

Anoniem zei

Hi Roos, ik ben echt blij dat je een blog bijhoudt! Een super idee om zo iedereen op de hoogte te houden. Ik vind het heel bijzonder om te lezen hoe nuchter maar ook eerlijk je over je gevoelens ten aanzien van de ziekte schrijft. De groetjes, ook aan Mattijs, lfs Feikje

Anoniem zei

Als ik met je moet wachten.. dan bel je me maar.. of sms of email of fax of rooksignalen... ik wacht graag met jou...

xxxxx

Anoniem zei

Hey Roos
Sterkte! Het is moeilijk iets zinnigs te zeggen wat nog niet al door iedereen gezegd is... Ben blij dat je je gevoel voor humor er toch bij weet te houden, want met een korreltje zout is alles toch beter te verdragen. En laat dat zusje van me maar wat vaker voor je rennen hoor, doet ze graag voor je ;)
Groetjes Mæike (zus van As)

Anoniem zei

hee lief nigggggieee!!!

gezien ik niet echt wist waneer je uit ziekenhuis kwam had
ik je blog maar even bekenen en je blijkt dus al weer
heel huids thuis te zijn!! heel fijn dat je lekker
word vertroetelt en leuke dingen met je je on je even
te kunnen verzetten met al deze ellende.!!!!

Ik ben nu niet thuis maar ga je morgen avond even
bellen om even je stem te horen....!

hou je taai meisje!!!

xxxx kim

Anoniem zei

Lieve Roos, we leven hier vanuit Jeruzalem allemaal met je mee en vinden je geweldig positief. Je hebt ook schrijftalent en dat was voor mij geheel nieuw. We vinden het heel fijn dat we op deze rechtstreekse manier op de hoogte blijven van jou wel en wee. Heel veel sterkte, we denken aan je ,
Miriam & Peter

Anoniem zei

Lieve Roos,

We leven mee en doen dat onder andere via je site. Wat een dagen moeten dit voor je zijn. Als we iets voor je kunnen betekenen of doen horen we het graag, maar dat weet je wel.

Kus,

Erna en Richard