.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

vrijdag 6 april 2007

adventures

Maandag was ik moe... Heel erg moe... En 's avonds had ik pijn. In mijn longen. En het pruttelde. K*t! Ik meteen in de stress.. Hoe kan dat? Het was weg. Het hele weekend had ik al pijn bij het lachen (erg lastig als je samenwoont met Matthijs Lubbers...), hoesten, hikken en diep ademhalen. Maar maandagavond pruttelde het weer. Net als in januari. Toen kwam het doordat er vocht in mijn long zat doordat de tumor tussen mijn longen de vochtafvoerbuisjes dichtdrukte. Maar die tumor moet kleiner worden (toch?!!?) en dus hoort dat vocht niet erger te worden. De stress zorgde meteen voor een slechte nachtrust en ook de gedachte dat ik dinsdag in het ziekenhuis zou zitten in plaats van in Den Haag hielp ook niet echt. De volgende ochtend meteen de arts gebeld die niet te bereiken was. Toch maar op weg naar moeders en nog een paar keer geprobeerd. Uiteindelijk te pakken gekregen. Hij dacht (wat ik zelf van het weekend ook al dacht totdat het begon te pruttelen) dat het vocht wegtrekt en dat het doordat er toch een ontsteking heeft gezeten nu geirritteerd is. In plaats van soepele longvliezen zijn het nu 2 schuurpapiertjes. Ik mocht wel even langskomen voor een foto maar ik geloofde hem en vervolgde mijn reis richting Den Haag.

In de auto bekroop me af en toe wel het gevoel dat het allemaal wel een beetje veel was, maar vooruit. In Den Haag een leuke meeting. Ik kan/mag er niet veel over vertellen, behalve dat het over het vrouwencondoom gaat en een internationale inslag heeft. Ik ben eigenlijk de enige met veel praktijkervaring (in het voorlichten dan he!) dus kon en kan misschien in de toekomst wel wat bijdragen. Erg leuk! Voor het eerst was dit ook een bijeenkomst met mensen die niet wisten dat ik ziek ben. Dat zal straks zonder haar niet meer mogelijk zijn...


Met mama nog even een drankje gedronken. En nog heel even om 17.15 gewinkeld: een mooie broek gescoord. Daarna op weg naar Noordwijk waar Matthijs een pension voor ons had geregeld. Dat bleek een vergissing.... Een GROTE vergissing.... Het pension heette 't ankertje'. 't ankertje was een rijtjeshuis, rood met wit beschildert, een anker op de voorkant en nog net geen kabouters in de tuin... Toen we aanbelden deed een vrouw open en zei: 'jaaa.....?!' (kan het niet digitaal nadoen, maar het klonk vrij aso..). Ik zei: wij hebben een kamer gereserveerd. 'Ohh ja!? nou ik heb dr nog 1 vrij... De bank is kapot want daar is iemand doorheen gezakt, had dr op gesprongen!' Eenmaal boven: 'Heeeenk (ofzo) kom eem helpen!' Van boven kwam een enorm akelig uitziende man met een oorbelletje en vies vet half lang haar. Ik dacht: de deur gaat vannacht op slot.... Er was nog even wat gebakkelei over de bank of die al dan niet weg moest (wij verzekerden hun dat het geen probleem was) en toen nog even de vraag wat we dronken bij het ontbijt waarbij ik al kippenvel kreeg bij de gedachte haar brood te moeten eten.. De kamer stonk. Het rook naar een 2ehands kledingwinkel. Op het bed lagen vieze bruine dekens met een lakentje. Er stonden plastic bloemetjes. Ik denk dat het woord gribus de boel het beste omschrijft. De Duitsters in de kamer ernaast waren luid en duidelijk te horen door de veel te dunne muurtjes. De wc stonk nog meer en was niet echt schoon. De badkamer bestond uit een vieze souchekabine en een wastafel met 3 kleine handdoekjes ergens op een wcrolhouder ofzo gelegd. Brrr.... Mams en ik keken elkaar aan en zeiden: ' tja het is niet anders...'. Eenmaal buiten op weg naar het restaurant heb ik Matthijs gebeld en hem verteld dat we hem vriendelijk bedankten maar niet heus!! We hebben erg gelachen met zijn allen. Aangezien Matthijs bij de reservering niks had doorgegeven (naam of adres ofzo) hebben we overwogen onze spullen te pakken en weg te gaan. Eenmaal in het restaurant wisten we 1 ding zeker: daar gaan we NIET slapen! Moeders was zo stoer om te zeggen dat ze het gewoon ging zeggen. Ik kreeg al de bibbers bij de gedachte alleen... Dus ik aan een glas wijn is moeder de gans terug gegaan om te zeggen dat het toch echt niet goed voelde. Zo heeft ze het ook letterlijk gezegd en nadat ze zei: 'maar ik wil de bank ook wel weghalen hoor!' zei mama dat dat niet hoefde en dat we ergens anders heen gingen. Zo gezegd zo gedaan. 2 deuren verderop zat een heel klein schattig hotelletje met nog 1 kamer vrij. Daarna hebben we heerlijk gegeten bij 'binnen op zee' voor weinig geld en nog heel hard gelachen om dit avontuur... Daarna hebben we in onze ultraschone bedden heerlijk geslapen en vooral ook heerlijk ontbeten.. Na een wandelingetje over het strand zijn we langs alle prachtige bollenvelden in bloei richting Alkmaar gereden. Op bezoek bij opa en oma...


Gister en vandaag heb ik heel rustig aangedaan. De afgelopen week heeft er flink ingehakt en ik ben lichamelijk behoorlijk zwak. Na 10 minuten lopen naar de brievenbus ben ik totaal buiten adem en heb ik een hartslag van 120. Ik heb gister tot half 12 geslapen, echt uitslapen lukt toch niet in een vreemd bed dus ik had wat slaaptekort opgelopen. Vandaag heb ik al de hele dag ontzettende hoofdpijn en ben ik erg moe. Wel met Niki nog even een wireless modem voor bij Matthijs gehaald en na wat zwoegen ook nog aangesloten! Voor degenen die het nog niet wisten: ik ben het technische wonder bij ons thuis! Matthijs zat er schaapachtig bij en keek ernaar.... hihi (geeft niet hoor schat!). Maar nu hebben we dus eindelijk goed internet!
Morgen ga ik een dagje naar Moena, die is in Groningen en zondag op bezoek bij de schoonouders. Maandag gaan we samen nog even lekker van het mooie weer genieten en ons voorbereiden op de tweede kuur a.s. dinsdag...
Nu zit ik lekker in de grote stoel bij de open haard en ga zometeen heerlijk slapen... Weltrusten!
ps ik heb nog wat foto's bij het vorige bericht gezet...

6 opmerkingen:

Anoniem zei

Lieve Roos, wat ben jij een dappertje zeg. Doorzetster, moedhoudster, angstverjaagster, plezierschopper, vriendin.
We lezen je weblog en ik vind het bijzonder je op deze manier van zo dichtbij te mogen en te kunnen volgen.
We kennen elkaar niet goed en gek genoeg leer ik je nu dus beter kennen.
Ik wens je alle liefde van de werekd. Tot een volgende keer.
Maya

Anoniem zei

Lieve Roos

Hier in 't Haantje zijn we in gedachten bij je. Vooral morgen, maar ook de dagen daarna, heel veel sterkte toegewenst.
Een dikke knuffel en veel liefs,
L en L

Anoniem zei

Dag Roos,
Ik hoop dat in het paasweekeinde hebt kunnen genieten van het aangename weer. Ik wens je morgen en de dagen die komen veel sterkte en weet dat we in Hoogeveen veel aan je denken!
Groet, Harma

Anoniem zei

hey meissie,

sterkte vandaag.

dikke kus moena

Anoniem zei

Succes lieffie... het komt allemaal goed... we doen het ervoor toch? Als je me nodig hebt dan bel je maar...

Ik ben in gedachten bij je vandaag. XXXX as

Anoniem zei

Dag lief Roosje!!

Vandaag is het weer de dag van de chemo, wil even zeggen dat ik aan je denk, veel sterkte, dikke kus
Fokje