Ja ja... Ontlurk yourself. Ontlurken, een nieuwe term. Via de weblog van 1 van mijn lotgenootjes, Femmy, kwam ik dit tegen: de ontlurkingsweek. Lurken is het lezen van forums, weblogs en wiki's zonder een reactie te geven. Ontlurken is dan automatisch het tegenovergestelde: het zich bekendmaken.Deze week is het moment om je als 'lurker' bekend te maken! Dus ben jij zo iemand die hier al tijden komt, of net pas voor de eerste keer? Een van de vele mensen die mij de laatste maanden vertellen dat ze niks durven te schrijven omdat ze niet zo origineel zijn? Iemand die gewoon even aan het rondneuzen is op zoek naar informatie? Dat is niet erg! Dat vinden wij webloggers juist leuk! Laat deze kans daarom niet voorbij gaan om je deze week bekend te maken aan mij. Misschien alleen maar met je naam.. Laat weten wie je bent, hoe je hier bent gekomen, waarom je het wel of niet leuk vind, en of je terug komt of niet... Laat mij je ware gezicht zien voor deze ene keer... Durf jij het? Ik hoop het!!
Onder deze log kan je klikken op 'reacties'. Je krijgt dan een scherm met een leeg veld waar je je reactie in kan typen. Klik dan 'anoniem' of 'overig' aan en klik op 'publiceer'. Klaar is kees!
Alvast heel erg bedankt!!! X Roos
p.s. je kan natuurlijk ook per mail ontlurken...: roosjelier@hotmail.com
13 opmerkingen:
Laat ik dan maar de eerste zijn die ontlurkt. Hoewel dat niet helemaal klopt, want ik heb al vaker gereageerd. Sterker nog, sta ik hier een beetje vermeld in je log van vandaag! lol
Overigens had ik jouw log gevonden via het KWF forum, had ik dat al een keer verteld?
Een heel fijn weekend.
Tja dan moet ik ook maar met de billen bloot. Maar goed dat ik zulke mooie... nou ja. Oh ja hoe kom ik op deze weblog, Roos duwt me telkens een laptop onder m'n neus. Ik ben benieuwd of je nog reacties krijgt.
lees vandaag voor het eerst je blog, kwam er via stichting Thomas terecht. Heb zelf ook Hodgkin gehad, twee jaar terug. Onderhand ben ik helemaal genezen en woon ik bij je in de buurt; ben eerstejaars aan de RUG Veel humor gewenst de komende tijd
Kus roza, ex kankerkind en levensgenieter
hier een lurker!
Ik lees wel eens mee op de KWF site, gewoon uit interesse en om te kijken of er toevallig vacatures voor de stichting zijn. Toen zag ik je topic met je blog. Omdat je dezelfde leeftijd hebt is het voor mij toch wel erg confronterend om te lezen. Als je het niet erg vind blijf ik gewoon je verhaaltjes volgen. En natuurlijk blij zijn als je kanker helemaal weg is!
Ik ben trouwens wel erg benieuwd wat voor baan je hebt, want ik probeerde er al iets van te maken, maar verder dan iets met vrouwencondooms kom ik niet!
Zelf ben ik aan het afstuderen van de studie gezondheidswetenschappen, had het idee dat jij ook zoiets gedaan hebt?!
Nou nu ben ik wel genoeg ontlurkt denk ik ;)
gr marilisa
Lieve Roos,
Vooruit....! Ik doe het ook.
Ik lees jouw weblog (samen met twee andere weblogs van bekenden) heel regelmatig. Soms kijk ik dagelijks, soms wekelijks. En inderdaad, ik plaats nóóit een reactie. Omdat ik niet weet wat ik moet zeggen, omdat ik ook niet vind dat ik het zou moeten doen.
Maar dit is toch een mooie gelegenheid! Ook ik schrok natuurlijk erg van 'het' nieuws toen ik het (volgens mij via wike/renee) hoorde.
Ik wens je in ieder geval veel sterkte toe.
Liefs, Willemijn (Steen)
Hoi Roos,
Ik heb ook nog maar 1x gereageerd, maar ik lees al je logjes! Dat wat je laatst schreef over 'een onbekende die tranen in de ogen kreeg' en aandacht besteedde aan jouw log op haar log (snap je m log..ehh nog?)Dat heb ik ook. Ik heb dan geen web-log maar ik denk wel heel veel aan je, ook al ken je niet 'echt'.
dan is het misschien raar om steeds reacties te ontvangen en daarom reageer ik ook niet zo vaak.
Ik vind het gewoon nog steeds raar dat het jou overkomt, je bent altijd zo vrolijk en melig en een mooie leuke lieve meid en zo jong. En ik zie je dan maar 1x per jaar (moena's verjaardagen - ik wil ook in haar familie;-)), maar via Moena hoor ik natuurlijk over je, ook voor je deze log startte.
Ook al ken ik je niet echt, het komt toch aardig dichtbij als je hoort dat de vriendin van een vriendin aan het strijden is, EN HOE!!, tegen een rotziekte. En door je logs te lezen, weet ik ook dat je niet alleen maar pijn en verdriet hebt, maar ook veel leuks meemaakt. Dat doet me goed!
ontlurken..mooi woord! haha.
Ben benieuwd hoeveel reacties hier nog op gaan komen!
liefs, Diena
Hoi,
Heb net via Femmy je link gevonden en lees voor het eerst je log. Bij deze dus een reactie ;-)
Groetjes,
Jacqueline
Hoi lieve, beetje gekke ;), maar vooral ook sterke Roos!
Ik ben hier dus niet goed in, daarom heb ik ook nog niet eerder geschreven. Maar ik snap wel dat je benieuwd bent wie er zoal je website bezoekt, dus vandaar toch een berichtje van mij. Ik kijk iedere dag even of je al weer een nieuw verhaal hebt geplaatst.. Ik vind trouwens dat je erg leuk en meeslepend schrijft! Leef op afstand enorm mee en hoop echt dat deze ellendige toestand gauw voorbij is! Raar idee eigenlijk, dat ik je al zo lang niet gezien heb en nu door je weblog te lezen toch van alles te weten kom over je leven. Ik blijf je volgen en blijf positieve gedachten naar je toesturen! :)
Ik stuur je bij deze even een flinke lading genezende zonnestraaltjes ! Voel je ze? ;)
Liefs, Nine
Ha lieve Roos,
Ontlurken... weer wat opgestoken.
Bij deze dan...omdat je er zo expliciet om vraagt;)
Én omdat je er een handleiding bij geeft.....!
Ik moet je wat opbiechten:
Helemaal in het begin wilde ik eens reageren, maar wist niet hoe dat moest. Ik scheen een account aan te moeten maken ofzo, en dat deed ik dus netjes... Maar tot mijn grote schrik bleek ik toen een verwijzing naar een eigen weblog (die ik niet heb!) te hebben gedaan en verscheen dat bovenaan jouw weblog (dacht ik toen), met naam en adres en al, terwijl ik juist anoniem wilde blijven op internet....
Kun je me nog volgen?
Ik ben me toen helemaal lam geschrokken. Ben niet handig met pc's en weet al helemaal niet hoe iets terug te draaien. Toen ik echter na een paar maal opnieuw inplugde op je site bleek 't gelukkig verdwenen. Ik weet niet of jij het ooit hebt opgemerkt, of dat ik het alleen op míjn scherm kreeg.
Voelde me hoogst opgelaten alleen al bij het idee dat ik me in jouw weblog had ingevreten...
Hahaha, vandaar da'k dus nooit weer een poging heb gedaan. Maar nu je zo duidelijk schreef hoe het moest, kon ik er niet meer onderuit.
Ik lees je weblog elke week en bewonder je houding enorm. Hou vol, sterke meid!
Liefs, Kirsten (collega)
heej Roos,
de volgende ontlurker meldt zich! Via Moena hoorde ik ongeveer 2 weken geleden over je en je log. Van begin tot eind heb ik al je logs gelezen, maar gereageerd, dat nog niet. Nu dus voor de eerste keer, ik ontlurk. Waarom niet eerder? Misschien een te hoge drempel, ik weet het niet?
Vanaf nu zal ik dus vaker een berichtje voor je achterlaten!
Liefs, Yvonne
Hallo Roos, ik was al ontlurkt maar wist het nog niet (hahahaha). Wat een leuk woord!!! Sinds ik via jouw vriendin Magrita van jouw bestaan en jouw ziekte afweet, lees en leef ik met je mee.
Voor aanstaande dinsdag wens ik je alvast weer heel veel 'moed' toe.
Liefs Roelie
Hey lieve, sterke Roos,
Tja, ook ik heb je log nog wel gevolgd de afgelopen tijd. Ik had ook het gevoel dat er voor mij niet zoveel te zeggen was omdat ik toch vrij ver weg ben en we nog maar weinig contact hebben. Een rotsmoes eigenlijk want via je log kunnen we natuurlijk wel contact hebben.
Dus ik ontlurk ook maar even LOL!
Heel knap van je dat je telkens maar weer zo sterk bent en zo ontzettend veel humor weet te behouden. Soms even een traantje wegpinken bij het lezen maar de laatste tijd vooral veel schateren met Roos toch, wat een humor.
Ik vind dat ik je maar gauw eens moet opzoeken voor ik weer terugga naar het prachtige Italië om weer een kaarsje voor je aan te steken in de Duomo di Firenze.
Veel sterkte weer met de strijd om gezondheid.
Liefs,
Simon
Beste Roos
We hebben elkaar lang niet gezien maar ik kwam je verhaal tegen op Hyves en ben redelijk geschrokken. Dingen als kanker lijken altijd erg ver weg en zeker niet iets waar mensen op onze leeftijd mee te maken zouden moeten hebben. Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte wensen. hoop dat je snel vooruit gaat en ondanks alles toch weet te genieten van alle dingen die wel mooi zijn.
groeten Anko
Een reactie posten