.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

dinsdag 23 oktober 2007

Absolute pechvogel

Sommige mensen lijken pech en ellende naar zich toe te trekken. Alsof hun alles overkomt. Ik betrap mezelf er af en toe op dat ik een beetje bang ben zo iemand te zijn. Aan de andere kant wil ik niet zo denken omdat dingen je overkomen als je er bang voor bent. Als ik dus een schildklierziekte krijg en daarna kanker, of als mijn banden worden lek gestoken en ik mijn telefoon uit het raam laat vallen, of als er tijdens de chemo nog weer iets nieuws wordt ontdekt en ik ook nog een of andere zeldzame bijwerking krijg dan denk ik ‘ach wat een toeval!’. Maar soms maakt het leven het wel erg moeilijk om jezelf als een geluksvogel te blijven zien… Zoals vanmiddag.

Na een paar voorzichtige opstartweken zou ik deze week beginnen met wat serieuzer werken. Gister een paar uur, vandaag ook en morgen nog een vergadering. Het gaat dus best lekker. Mijn leventje komt weer een beetje op gang. Dus vanmiddag sta ik fris en fruitig voor het stoplicht te wachten om naar sporten en daarna naar mijn werk te rijden als er iemand keihard achter op mijn auto rijdt. Volgens mij hoorde ik eerst een boel gerinkel van vallende spullen voor ik de klap voelde. Verschrikt keek ik naar voren maar daar was niks, dus toen besefte ik me dat er iemand op mij was gereden. Mijn nek deed best wel pijn en een beetje verschrikt en verdwaasd stapte ik uit. De betreffende man zei sorry (uiteraard!) en zei dat hij weg moest omdat hij een afspraak had. We zijn even verder gereden en daar zijn kaartje gekregen. Ik wist dat dat niet zo slim is maar hij was zo zakelijk en ik zo geschrokken dat ik dacht ‘ga maar’. Toen hij weg was barstte ik echt in tranen uit. Ik kon met Matthijs aan de telefoon de eerste minuten helemaal niet vertellen wat er gebeurt was zo overstuur was ik. Dit kon ik er echt niet nog bij hebben!!! Maar goed, eigenlijk valt het allemaal wel mee. Ik heb een flinke deuk in mijn auto en de achterklep wil niet meer open. Verder heb ik een beetje last van mijn nek door de klap. Matthijs, de schat, is even naar Groningen gereden en na een kop koffie en even flink uithuilen ging het wel weer.

Op de weg terug van mijn werk hoor ik vanmiddag dat er wetenschappelijk is aangetoond dat pechvogels inderdaad bestaan! Sommige mensen hebben meer pech dan anderen. Maar, zoals een collega al zei, het begon een jaar geleden allemaal met een auto-ongeluk (mijn schuld) en nu is er weer één waartussen alle ellende wordt opgeslokt. Dit was het einde van een hele nare periode met heel veel pech. Vanaf nu wordt alles beter!!!! (Zei zij vol hoop….)

1 opmerking:

Anoniem zei

ik vind t belachelijk en eis dat t nu afgelopen is met dat gestuntel! let's do some positive thinking! en dat er alleen nog maar mooie dingen gaan gebeuren!!!!

kuzie moena