.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

donderdag 4 oktober 2007

Haargroei?!?!?!

Na de vreselijke dipweek vorige week, gaat het nu alweer wat beter. Ik doe rustig aan, voor mijn doen en ben bij vlagen heel erg moe. Vooral als ik me langer op iets moet concentreren ben ik na korte tijd helemaal af. Ik kan dan wel gewoon iets anders gaan doen, maar me langer intesief in een gesprek of discussie mengen gaat dan heel moeizaam.
Ik ben de hele week een beetje bezig met het organiseren van de verbouwing van mijn huis. Waar moet wat, welke keuken, kranen, waar moeten lichtpunten en schakelaars... Jeetjemina daar komt nog heel wat bij kijken. Maar als het straks af is, is het een echt paleisje!! Ik verheug me er ontzettend op. De verbouwing gaat goed. De keuken en badkamer zijn er helemaal uit en de riolering is bijna onder de grond. Binnenkort echt weer opbouwen!
Verder rommel ik wat aan in huis, val wat vrienden en bekenden lastig die in de buurt zijn, ga totaal inefficient met mijn tijd om en werk ik af en toe wat. Dat laatste stelt nog niet echt veel voor. Twee uur is echt heel kort en ik heb echt de neiging binnenkort even een dagje mail te checken en me op de hoogte te laten brengen van alle ontwikkelingen. Maar ik ben na vorige week nog wel een beetje voorzichtig met mijn energie. Dinsdag hadden we vakgroepoverleg met deverpleegkundige en toen bleek dat er aan de ene kant heel veel gebeurt is het afgelopen halfjaar en aan de andere kant alles nog precies hetzelfde is. Heel bizar! Er is door formatieverschuiving wel besloten dat ik alleen nog maar in Emmen ga werken en niet meer in Hoogeveen, dat is voor mij wel veel rustiger.

Met mijn haar gaat het ook heel goed! Alles groeit weer als een gek... En op sommige plekken is dat minder gewenst. Die kinharen mochten wel wegblijven... hahaha GRAPJE!!
Nee maar ik merk wel dat alles weer op het oude tempo groeit. Mijn haar wordt weer veel dikker, maar echt heel hard gaat het nog niet. Alhoewel de schoonheidsspecialiste het vanmiddag behoorlijk goed in de war wist te krijgen! Ik ga trouwens al enige tijd zonder pet over straat sinds velen me duidelijk hebben gemaakt dat het Echt kan. Ik ben er achter gekomen dat als ik zelf heel onzeker ben ik iedereen aankijk of zij naar mij kijken. Uiteraard kijkt iedereen me dan aan en denkt waarschijnlijk: waarom kijkt dat rare mens naar mij?? Als ik niet meer zo kijk, kijken zij ook minder. Hoewel vooral jongeren dat goed kunnen, kijken. Sommigen staren je echt ongegeneerd na en ik vraag me dan altijd af wat ze denken. Denken ze dat ik ziek ben geweest? Of dat ik cool wil zijn alla Britney? Geen idee. Het kan me ook niet echt meer boeien. Toch word ik er soms wel kwaad van. Wat geeft mensen het recht om je zoo aan te gapen. En dan elkaar aanstoten en giechelen. Er rust nog steeds een taboe op een kale kop. En ik ben niet eens echt kaal. Waarom zouden mensen het eigenlijk niet mogen zien? Ik ben toch nog steeds Roos? Kaal of niet kaal. Ik ga me daar niet voor schamen! Zo! hahaha....

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Dat vind ik nou ook, wij hoeven ons toch niet te schamen??
Hoeveel kankerpatienten er zijn, hoe weinig kale koppen zie ik in de stad.
Dit taboe mag best doorbroken worden,

Heb je het idee dat je ander haar krijgt?
Gemma

Anoniem zei

Snap ik best dat je veel moe bent. Ten slotte is keuzes maken over kranen e.d. zwaar en verantwoordelijk werk! Hou je grenzen goed in de gaten en geeft het de tijd.
Weet je trouwens waarom die mensen je aangapen? Die denken: Tjee, wat een stoer wijf! Die durft gewoon met een kale kop over straat en het staat haar goehoed!! Zou ik ook wel willen! ;-P