*ZUCHT* (9/12)
Ik weet dat ik weer een blog moet schrijven. Niks moet natuurlijk, maar dat is wel de bedoeling van een weblog. Zeker als ik wil dat jullie blijven lezen… Toch voel ik me niet echt in ‘the mood’ om te schrijven. Ik voel me ellendig. De 9e zit er in en dat is natuurlijk fijn. Het was weer niet leuk, maar dat weten we nu wel.
Dinsdag schreef ik dat ik kwaad was. Dat was ook zo, maar ik was vooral ook heel erg verdrietig. De tranendallen van het begin keren weer een beetje terug. Totaal overstuur. Eerst Matthijs bellen. Douchen. Bert aan de telefoon, weer huilen. Nou ja zeg maar gerust watervallen tot mams kwam om naar het ziekenhuis te gaan. Ik heb serieus overwogen om niet te gaan. Ik was er toe in staat. Natuurlijk weet ik ergens dat dat gewoon geen optie is, maar het scheelde niet veel. Toen ik dat aan mijn arts vertelde keek hij me meelevend aan met zijn halve, ondertussen welbekende, glimlach. ‘Zit je er doorheen?’ vroeg hij. ‘Ja’ snikte ik. ‘Ik was bijna niet gekomen’. ‘Tja’ zei hij, ‘normaal zou je nog kunnen bestralen maar daar voel ik eigenlijk helemaal geen donder voor. Je weet gewoon niet wat voor lange termijn effecten dat heeft, zeker op jouw leeftijd.’ ‘Nee’ snikte ik. ‘Dus… Ik doe gewoon of ik doof ben, we gaan gewoon door. Meelevend maar hard.’ Weer die glimlach.
Natuurlijk wist ik dat deze reactie zou komen en daarom kon ik hem ook uitlokken. Nu lag het weer even uit handen. De dokter heeft besloten….
Nu zijn we weer een aantal dagen verder en ben ik weer enigszins op de been. Toch gaat het niet echt best. Ik ben vreselijk moe. Het regent. Ik ben snipverkouden en heb vreselijke keelpijn. Wat me in combinatie met pijnlijke longen ook weer wat zorgen baart. Een longontsteking ligt natuurlijk nog steeds op de loer en een week ziekenhuis kunnen we er zeker niet bij gebruiken. En al mijn vriendinnen, maar dan ook echt AL mijn vriendinnen zijn op vakantie!! Ik zou er nu echt alles voor over hebben om een vliegticket te boeken naar de zon voor een paar dagen, maar ja… En tot slot is mijn agenda ook nog leeg. De komende week regent het en heb ik niks leuks gepland staan. (Zo als dit geen klaag blog is weet ik het ook niet meer…) Ik kan er niks aan doen, maar ik word er zo vreselijk verdrietig van. Ik ben het zo spuug- en spuugzat! Ondertussen doen we ook wel leuke dingen, maar eigenlijk kost alles te veel energie. En door die keelpijn heb ik ook nog de hele tijd het gevoel dat ik moet overgeven. WEEEEHH….. Hahahaha. Ik kan er nu zelf ook wel weer om lachen als ik dit zo schrijf. Die laatste loodjes, wie had kunnen denken dat die zo ontzettend zwaar zouden zijn… Ik zei gister tegen Michiel: het zijn gewoon de laatste vier stappen de berg omhoog, maar elke stap is net zo zwaar als het hele deel wat je al hebt gehad. Ondertussen zijn het er nog drie, maar iedereen die zegt: het zijn er NOG maar drie heeft groot gelijk maar kan ik wel met de grond gelijk maken. ;-) Ik zeg het zelf ook hoor, maar die drie voelen nog zwaarder dan de twaalf van het begin.
Ik verlang naar het leven na deze rotziekte. Ik verlang naar de vrijheid, de energie, het lachen, het feesten, het werken en alle andere leuke dingen die ik nog ga doen. Ik verlang zo ontzettend naar het eind!
8 opmerkingen:
Roos,
Ik weet niet zo heel goed wat ik moet zeggen, want jou een hart onder de riem steken zal mij toch niet lukken.
En ik vind het nog een hele boel...3 chemo's. Maar daarna......mmmm heerlijk.
Ik heb wel 1 klein positief puntje voor vandaag: DE ZON SCHIJNT!!!!!!
Tenminste buiten. Hou je taai!
Gemma
weet je wat ik altijd doe als ik me echt klote voel.. ik ga zingen. en dan zing ik: 'everything 's gonna be alright'. alleen die zin, maar dat moet je dan in verschillende tonen en melodien doen. klinkt nergens naar.. maar ik ga er meestal wel
om lachen Omdat het nergens naar klinkt.
offuh.. 'we zijn er bijna, maar nog niet helemaal?'
of.. liedjes van sugar lee hooper bleren voor de spiegel.. of.. o shit, ik besef me nu dat je keelpijn hebt dus dat je dan ook niet graag wilt gaan zingen. hmm.. dan maar in je hoofd!
maar wat ik bedoel is dat ik muziek helend vind werken, misschien ook wel voor jou?
Kom op Roos! ik sta niet in je schoenen dus ik weet niet hoe jij je voelt, maar volhouden! 'je bent er bijna, je bent er bijna, maar nog niet helemaal HELEMAAL!'
Nathaly
Het is héél cliché, maar o zo waar! De laatste loodjes zijn het zwaarst. Ik vind dat het heel mooi verwoord hebt dat de laatste die op zichzelf minstens zo zwaar zijn als het hele stuk wat al achter je ligt. Is ook niet zo vreemd, omdat het gif in je lichaam ook je energie opslorpt.
Maar hé, nog maar drie!! (AUW! Daar kreeg ik een klap voor mijn kop van Roos!) :-D
Probeer je er nog drie keer toe te zetten, met behulp van je moeder, Matthijs, de dokter en alle geweldige mensen om je heen. Je komt er wel, meissie! Voor je het weet is het klaar met die chemo's. Echt waar!
Knuffel
Roos,
Marlies was translating to me this last post of yours... And it's overwhelming to read and hear your words!
But we are here thinking of you and passing you all the energie that we can!
It's a pitty you couldn't be here with us for some days. You've to schedule a trip here with Marlies and Michiel!!!
Kisses with a lot of energie,
Sofia
Roos,
Veel sterkte en moed toegewenst.
a.s. vrijdag ga ik voor mijn tweede, maar ik hoef er (waarschijnlijk) maar 3, dus ik mag niet eens in je schaduw staan.
Vindt het wel fijn om alles te kunnen lezen.
(zie ook mijn weblog)
toi,
theo peters
Hey meis, Zet 'm Op!!
Sterkte toegewenst van Roelie
Hey schoonheid, Lekker positief stukje zeg! En we hebben afgelopen dagen nog zo geoefend met positief zijn!!
Tja om 8:00 uur op kantoor gaan zitten, vergaderen over strijkijzers, frietpannen en andere stoere apparaten is ook geen pretje! Of wat denk je van ongetrained mee moeten doen aan de Ride for the roses!! :-)
Oh ja! lieverd, doe anders nog even een oproep voor dat event. Ben wel benieuwd wat de concurentie is.
Tot strakkies! X
Hoi Roos,
Ik ben via het weblog van Femmy op die van jou terecht gekomen.
Ik heb er al een aantal gelezen. Ook al schrijf je over dingen die niet leuk zijn ik vind dat je het zo mooi verwoord. Ook als je er door heen zit weet je er toch weer humor door heen te gooien.
Petje af voor jou!!
Op naar de laatste drie chemo's. Hoe zwaar het ook zal zijn je kunt het aan!! Ik denk bij dingen die ik moeilijk vind altijd aan 'de tijd'. Het is eigenlijk heel simpel de tijd tikt gewoon door. En dat doet hij ook bij moeilijke dingen (momenten). Het moment blijft dan wel moeilijk, maar gaat ook weer voorbij. Deze gedachte helpt me vooraf altijd een beetje.
Sterkte met de laatste loodjes!!
Liefs, Myrthe
Een reactie posten