Wat zit je haar leuk!

Het is een willekeurige donderdag. Om precies te zijn gister. Ik sta me om te kleden in de sportschool voor een stevige work-out. Met mijn sportkleren aan en mijn hartslagmeter om werp ik nog een laatste blik in de spiegel voordat ik me de zaal in begeef. Ik zie er hetzelfde uit als vijf minuten daarvoor alleen nu met sportkleren aan. Op dat moment breng ik spontaan mijn hand naar mijn hoofd en aai in één beweging mijn haar schuin opzij. Het gebeurt bijna onbewust, maar vlak voor ik mijn hoofd afdraai om te gaan sporten blijf ik verbouwereerd staan kijken naar het resultaat van een bijna onnoemenswaardige handeling. In één seconde heb ik van mijn aangroeiende haar een waar kapsel gecreëerd. Om mijn mentale gesteldheid te controleren veeg ik snel mijn haar weer recht en daarna weer scheef. Het is echt een groot verschil. Ik lach mezelf toe in de spiegel. Verbaasd dat ik dit niet eerder bedacht had.

Als ik uitgespeeld ben draai ik me om en begeef me op de hometrainer. Als Edwin komt kijken blijft hij naast mij staan en blijft gefascineerd naar mijn hoofd kijken. Hij merkt op dat het alweer zo groeit en bijna weer ‘echt’ is. Ik vertel haast beschamend dat ik net heb ontdekt dat ik mijn haar schuin kan dragen. God wat klinkt dat belachelijk.

’S Avonds ben ik in gesprek een vriend. Middenin mijn (uiterst boeiende) verhaal breekt hij opeens in. ‘Wat zit je haar leuk!’ Ha ha denk en zeg ik. ‘Nee echt! Wat zit het leuk!’ Ik moet heel hard lachen. Het lijkt bijna een slechte grap om tegen een bijna kaal iemand te zeggen dat zijn haar zo leuk zit. Maar het was heel serieus. Opnieuw enigszins verbaasd, maar ook enigszins trots denk ik terug aan het spiegelmoment eerder die dag.

Nog een paar uur later stormen Astrid en Dali ons huis binnen. Zij komen met heugelijk nieuws, maar middenin hun verhaal kapt ook As opeens haar verhaal af: ‘wat heb je met je haar gedaan? Ben je naar de kapper geweest? Het zit echt leuk!’

Mijn dag kon niet meer stuk. Normaal is een opmerking over je enige kapsel amper het noemen waard, maar dat dat nu opeens zoveel indruk maakt, daar kan ik zelfs heel hard om lachen. Zeker na één simpel handgebaar.

Omdat iedereen nu opeens erg gefocust is op mijn haar heb ik vandaag dan ook maar mijn eerste bezoekje aan de kapper gebracht. Dan denk je, what can a men do? Nou best veel. Hij knipte er lustig op los. Nu viel ik midden in zijn verhaal in. ‘Weet je wel hoe eng dat voor mij is dat je mijn haar eraf knipt?! Ik ben een halfjaar lang blij geweest met elke millimeter en nu knip jij het er gewoon af!’ Het valt gelukkig mee, alle haartjes hebben nu weer één lengte dus ik loop er niet meer zo slordig bij (mocht het jullie opgevallen zijn hahahaha). De knipbeurt was ook nog gratis en nu hoor ik er dus weer helemaal bij in hairfashion industry!