.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

vrijdag 23 maart 2007

2/12

Chemo ging door. Nu kotsmisselijk en hondsberoerd... Later meer.

X

24-03-2007
Zo. Alweer een dag verder. Gisteren kwam de chemo hard aan. De avond ervoor en gisterochtend had ik zelf al heel sterk het gevoel dat de chemo wel door zou gaan. Ik was ook heel erg zenuwachtig en zou ontzettend balen als het niet door zou gaan. Mijn leukocyten (witte bloedlichaampjes) waren echter van 1,3 naar 2,5 opgeklommen dus ruim boven de grens. Het kon doorgaan. Wij blij. Eenmaal boven denk je gatverdamme het gaat door. Dan begint dat rare pyschologische spel weer waar ik al eerder over schreef. Uitstel is alleen maar uitstel van executie, maar aan de chemo is ook niet echt een feest.
Nou toe maar dan. Aan overgeven. Het infuusprikken was een drama. Na 3 keer misprikken eerst een warme pakking gekregen en toen uiteindelijk een infuus in mijn elleboog. Maar hij zat tenminste. Dat is eigenlijk nog het ergste van alles. Dan gaat het heel snel. Eerst de rode zak die er zo in zit, dan nog 2 kleine zakjes. En dan de laatste grote die pijn doet en er dus uiteindelijk 1,5 uur over doet om in te lopen. Dan ga ik snel van een vrolijk kwebbelend meisje naar een duizelig, uitgeput, misselijk meisje. Het voelt een beetje of het leven uit je loopt. Niet letterlijk natuurlijk. Bllggh. Mijn uiterlijk wordt steeds minder florisant en 's avonds was ik niet meer te onderscheiden van de witte bank.

'S avonds voelde ik me echt heel slecht. Steeds misselijker en beroerder. Alle emoties komen er dan ook weer uit van deze enorme ellende. Ik zei we hebben al 2 van de 12 gehad! Maar we moeten er nog 10......... Nog 10 keer!!! Ooh wat een ellende... Met een slaappil gelukkig heerlijk tegen Matthijs aan geslapen en vanochtend een broodje met een pilletje gekregen en toen weer lekker verder geslapen. Er wordt goed voor mij gezorgd. Ook al een kop koffie naar binnen. Nu zijn we aan het inpakken om naar Matthijs zijn huis te gaan. Daar gaan we de komende dagen vertoeven.

De bult
Nog een verhaal: vorige keer bij de dhemo voelde ik opeens een grote bult op mijn achterhoofd. Iedereen voelen, maar was volgens hun een normale bult. Niemand geloofde mij.. Snif snif.. Thuis voelde ik weer en was de bult weg. Vreemd! Toen ik de arts dit vertelde lachtte hij liefjes en vroeg 'maar hij is nu weer weg? nou mooi toch!' zucht....
Nu voelde ik na het 2e zakje chemo weer aan mijn hoofd en ja hoor! Een enorme bult. Ik meteen alarm geslagen. Iedereen voelen, maar na 5 minuten trok hij alweer wat weg. De arts kwam na een lange tijd ook even voelen maar toen was hij alweer een stuk kleiner. Gelukkig had ik getuigen. Hij had geen zin om erin te prikken zei hij (nee dat was ook niet de bedoeling!!!) maar hij kon het totaal niet verklaren.... Wat ben ik toch een bijzonder mens...... ;-)

De volgende chemo is trouwens weer op een dinsdag 10 april. Over 2,5 week dus. als het dan weer niet goed is, maar ik heb dan al 2 dagen extra gekregen, dan krijg ik voortaan injecties om de aanmaak van witte bloedlichaamjes te bevorderen om voortaan wel op schema te blijven.
Mijn haar gaat nu waarschijnlijk ook heel snel uitvallen. Sowieso binnen 3 weken, maar van die doxorubicine (de rode) kan het heel snel gaan. Dan wordt je wakker met een kussen vol haar. Spannend hoor. Als het eenmaal maar gebeurt, maar dat wachten is wel spannend.

Nou ik voel me beter dan gister, maar erg wankel en slapjes dus ik verplaats me snel weer naar de bank. Nogmaals heel erg bedankt voor alle berichtjes, smsjes en kaartjes!!! En zelfs af en toe een bos bloemen! Het doet me echt heel erg goed. Alle kaarten hangen hier op de muur en daardoor voel ik me echt een stuk minder alleen in deze strijd! Dus echt heel erg bedankt!

X Roos

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Hai Roos,
Hoop dat je de nacht een beetje goed (droomvrij) doorkomt. Sterkte!!!
Lieve groet van Gea

Anoniem zei

heej roosje
had al een tijdje niet op je log gekeken en ben nu weer bijgelezen..
je bent nu vast hartstikke ziek van je tweede chemo...heel veel sterkte en ik hoop binnenkort even langs te komen.
knuffel linet

Anoniem zei

Dag Roos,
Voor jouw en je weblog heb ik grote bewondering al is de aanleiding tot het bestaan van die weblog natuurlijk grote shit.
Je huidige situatie brengt mij - uiteraard - ons gesprek in herinnering van juni 2006 over schildklier en jeuk!!!
Houd vol samen met Matthijs, je familie en vrienden (en je weblog!)
Bernard V.

Anoniem zei

Dag lieve Roos,

Je hoopt aldoor dat het je wel mee zal zitten, maar nu nog even niet kennelijk. Chemo maakt je flink ziek en dat is geen sinecure. Wel even iets anders dan het Utrechts gezwoeg aan ons literatuurreview, hoewel je natuurlijk zo wilt ruilen. Schrijven kan je trouwens goed; dat hoef je niet te leren. Laat je lekker verzorgen door al die lieverds om je heen. Je blog geeft een mooi beeld van de wereld rondom je(naasten die zeker een complimentje verdienen).
Ik wens je alles wat je nodig hebt en hoopt dat je niet telkens zo ziek hoeft te zijn.

Lieve groetjes,

Katja Bloem (van de Masters VW)

PS Hoe je schrijft over je haar en toekomstig haarverlies- knap hoor. Het is bijna alsof je het zelf mee maakt.