.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

vrijdag 16 maart 2007

Achtbaan van emoties

Een vreemde gewaarwoording... Opeens voel je je weer beter dan alle weken ervoor. De zorgen over het kaal worden en de rouw om alles neemt wat af en lichamelijk voel ik me behoorlijk goed op wat nare hoestjes na. De zon schijnt. Ik heb weer energie. Er zijn veel emoties die nu door elkaar heen lopen. Aan de ene kant ben ik wankel. Zodra ik moe ben stort alles om me heen in en kan ik niks meer aan. Een vork die op de grond valt is genoeg voor een avond huilen. Aan de andere kant voel ik me goed en heb ik een enorme drang om het leven op te zuigen. Iedereen wordt opgetrommeld om op een terrasje in de zon te gaan zitten, uit eten te gaan, naar de bioscoop. Ik koop kleren, tassen, sjaaltjes, oorbellen, alles om me goed te voelen en er leuk uit te zien. Ik kleed me weer leuk aan. De sneakers zijn weer ingeruild voor hakken. De make-up en oorbellen weer uit de kast getrokken. Bijna wanhopig geniet ik van alle leuke dingen die er zijn. Want....... het is weer bijna dinsdag. Zo ook dit weekend. Ik wil weg. Iets leuks doen. De wereld in. Dinsdag ben ik weer ziek EN wordt ik kaal. Aan de andere kant blijven deze gevoelens misschien wel telkens tussen de chemo's door. Het is ook niet onprettig. Ik heb me slap gelachen en intens genoten in de bioscoop. Maar financieel zouden een half jaar van deze uitsattingen niet zo handig zijn... Ik geniet ook van een sjaal die ik om kan hebben zonder coltrui (dat jeukte vroeger vreselijk), of van een bioscoopbezoek zonder 2 uur lang mijn benen ongegeneerd open te krabben. Toch slaap ik nog steeds heel slecht en is moeheid funest. Deze week is weer zo anders dan de vorige en dat is ook wel verwarrend. Er zit dus maar 1 ding op en dat is leven bij de dag. Vandaag lekker niks, uitrusten, boek lezen, film kijken. Morgen zien we wel weer verder....

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Houd je taai meissie, denk aan je.. En heeeel veel sterkte dinsdag weer, ik denk aan je.
Knuffel, je nichtje Sanne

Anoniem zei

Hai Roos,

die dagen genieten die heb je toch maar mooi te pakken!!De zon scheen vast speciaal voor jou en andere mensen (lotgenoten) die het ook zo hard nodig hebben als jij. Jammer dat het kaal worden zo onvermijdelijk dichtbij komt, het lijkt me een schaduw die steeds om je heen is. sterkte-xxx

liefs Marianne

Anoniem zei

Carpe diem skatje!!!! Tot heel gauw... denk aan je... XXXX Andrea

Anoniem zei

Bedankt voor je krabbletje. Zet 'm op morgen. groetjes en lfs van ons, Bas en Feikje

Anoniem zei

Lieve Roos en ook Matthijs,

Heel veel sterkte morgen. Wij denken aan jullie! xx

Remco en Marianne

Anoniem zei

Hee nichie van me!
OOk hier vanuit la france wordt heel hard aannje gedacht hoor!
Heel veel sterkte voor dinsdag, en geniet van ieder fijn moment dat er is!

liefs, kim (ook namens franka)

Anoniem zei

Sterkte vandaag Roos!
X Paul

Anoniem zei

Heel veel sterkte vandaag. 'k Hoop je je sneller weer wat beter voelt na deze nare dagen. We denken aan je hier!
Groetjes van de overkant ;-)

Liefs,

Jur