.

"Wanneer we er het minst op bedacht zijn, gooit het leven ons plots in het diepe om onze moed en onze veranderingsgezindheid op de proef te stellen.”

dinsdag 20 maart 2007

Dagje uit...

Lieve mensen...... Ontzettend bedankt voor alle hartverwarmende steun berichtjes/smsjes/telefoontjes etc. Mijn moeder en ik hadden er erg veel steun aan tijdens het winkelen in Zuidlaren...... ;-)

Ik zal het even uitleggen... De dag is iets anders gelopen dan verwacht en ik voel me bijna schuldig omdat iedereen me zoveel sterkte wenst voor vandaag. Vanochtend op weg naar het ziekenhuis maakte ik nog een opmerking dat we er in de toekomst wel rekening mee moeten houden dat de kuur niet doorgaat. Maaar vandaag natuurlijk nog niet. Wel dus. Bij de arts bleek dat mijn leukocyten te laag zijn en dus ging de chemo vandaag niet door.... Balen. Even het medische verhaal: in mijn beenmerg is geen kanker gevonden (goed nieuws dus!) maar was wel zichtbaar dat er minder witte bloedlichaampjes worden aangemaakt dan normaal. Mijn lichaam is dus echt wel heel erg ziek.. (ja dat vergeet ik af en toe dus dat is wel goed om zo nu en dan even te herhalen ;-) ). De arts was ook wel een beetje verbaasd dat mijn lijf nu al zo lang nodig heeft om op te krabbelen van de chemo maar dat kan dus komen doordat het echt wel behoorlijk wat te lijden heeft gehad van de Hodgkin. Het kan ook nog komen doordat ik ook een slokje voor mijn schildklier heb gehad... In ieder geval moeten de leuko's minstens 2 zijn en zit ik nu op 1.3. Echt te laag dus. Ik heb nu dus ook een lage weerstand en moet dus erg oppassen voor infecties. Daarom ook nog een antibioticakuur gekregen omdat ik nog steeds wat groen slijm met wat streptokokken ophoest.
In ieder geval moet ik vrijdag terugkomen om te kijken of het dan goed is en dan krijg ik dan chemo. Zo niet dan moet ik dinsdag weer terugkomen voor een nieuwe poging. Mocht het dan nog niet goed zijn of dit gebeurt te vaak dan krijg ik een goedje wat de aanmaak van witte bloedlichaampjes stimuleert, een soort EPO. Maar dat dus liever niet.

Nou dat was dus wel even een domper. Waarvan ik vanochtend nog zei dat dat wel flink slikken zou zijn als dat een keer zou gebeuren, maar vanochtend was het zo onverwachts dat ik denk: ach nou ja... toe maar weer... Zo gaat dat dus blijkbaar en dat maakt maar weer duidelijk dat het het komende half jaar verdomd moeilijk wordt om te plannen... Kan ik me daar in ieder geval op in stellen dat dit nog wel vaker zal gebeuren. Het was op zich ook wel te verwachten dat als de artsen zeggen dat iets hoogstwaarschijnlijk toch niet zal gebeuren dat ik m dat de eerste keer meteen flik... hihi... Nou goed. Het gevoel is nu een beetje dubbel. Het is natuurlijk balen want je wil gewoon door. Maar ik had verwacht nu heel ziek te zijn en dat is niet zo, tja daar kan ik moeilijk depressief over zijn. De vermoeidheid is wel verklaarbaar en vrijdag is het alweer snel dus gelukkig hoeven we niet meteen een week te wachten.

Ik voel me nou een beetje schuldig dat jullie allemaal zo hard aan mij hebben gedacht terwijl ik lekker in de kroeg zat... Maare ik heb het natuurlijk wel heel hard nodig als ik wel moet he! hahaha... Ik moet lachen om mijn eigen bericht. Volgens mij schrijf ik als een hyperactief warhoofd. Zo voel ik me nu ook een beetje, beetje slaaptekort. Ik stop dus maar.

X Roos

p.s. de eerste haren lijken wat los te komen.....

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Lieve Roos,
Optimisten overwinnen alles en daar hoor jij zeker bij.
Op naar vrijdag en maak er voor vanavond een fijne avond van en morgen en overmorgen een fijne dag.
Pas op voor hoestende, kwijlende en met spuug sprekende mensen.
Alle goeds, veel liefs
Leida en Leo

Anoniem zei

Lieve Roos,
wat is het toch knap van je dat je ondanks alle ellende toch ook vrolijk kunt zijn, zegt iets over je sterkte! Volgens mij kun jij alles aan en ban je de kankercellen gewoon uit je lijf!
Als het niks wordt in de JGZ kun je altijd nog schrijver worden, je verwoordt het allemaal zo goed..
Blijf zo sterk Roos, ik steek maar weer een kaarsje voor je aan straks...
Groetjes, Janny

Anoniem zei

Dag Roos,
Vandaag regelmatig aan je gedacht. Maar dat je je nu zelfs een beetje "schuldig" voelt is echt te gek! Ik blijf aan je denken, waar je ook zult zijn.
Lieve groeten, Harma

Anoniem zei

Hi schattebout!

Nou, euh... tja... winkelen is ook zwaar ;) daar heb je alle steun bij nodig die je kunt krijgen ;) hihi...

Anoniem zei

Ps. dat was ik uiteraard..

xx Astrid